De andere verhalen van Jan Boonstra:
Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.
|
Voor het eerst in Korea
Een verhaal van © Jan Boonstra..
De fietstocht tot nu toe was schitterend. Bij het vertrek uit
Sunchon zag ik de beboste bergen naderbij komen en ik heb
nu twee kleine cols achter de rug. Bij de eerste had ik gezelschap
van een bromfietser, die mij af en toe met een brede
grijns voorbij ging, maar de toestand van de brommermotor liet
niet toe dat hij mij steeds voor bleef. De pruttelende motor
achter me was een flinke stimulans om hem voor te blijven en
hijgend en zwetend kwam ik boven. Toen kwam de afdaling.
Geen scherpe bochten, mooi vlak asfalt. Het gevoel dat je
dan hebt, als beloning voor je klimwerk, met de fantastische
vergezichten en de lucht van zo'n 28 graden langs je oren
suizend, is onbeschrijfelijk.
Beneden in het dorp stopte ik bij een koffieautomaat met
stoelen, tafeltje en een parasol (dat zie je in Korea veel bij
een winkeltje; koffie wordt het meest uit een automaat op
straat gedronken). Daar kwam mijn vriend van de brommer bij
mij zitten. De politie had hem gestopt omdat hij geen helm
droeg. Maar hij grijnsde er niet minder om. Hij sprak een
beetje Engels en dat liep weer uit op een hartelijk gesprek met
veel gebaren. Van de vragen, die mij in het algemeen gesteld
worden, is meestal de eerste: "Where you come from?".
Iedereen kent "Nederland". "Holland" is onbekend. En door de
grote zwaaiende gebaren die men dan maakt is duidelijk dat
onze Nederlandse molens nog het beste promotieartikel zijn.
Op het tweede bergtraject had ik gezelschap van een
goederentrein. Die werkte zich moeizaam naar boven, net als
ik. Het treinspoor slingerde anders dan de weg, maar ik kreeg
door dat ik langzaam terrein won. Op een bepaald moment
kwamen weg en spoor samen en reed ik naast de trein. Ik zou
net zegevierend de brullende locomotief passeren, toen deze
heel onsportief een tunnel in kroop. Ik heb de trein niet weer
gezien.
Er zijn geen fietspaden en er is weinig vlak terrein, er liggen
veel scherpe steentjes op de wegen, het is druk op de weg, maar
toch: Korea is een fantastisch fietsland. Daar kwam ik achter
in 1993, toen ik in een fietsvakantie het land voor het eerst
bezocht. Het verhaaltje hierboven is uit m'n logboek van die
tocht. Nooit vermoedde ik toen dat ik er een jaar later zou
gaan wonen en werken. Sindsdien heb ik er nog veel meer fiets-
paradijs ontdekt en heb ik er duizenden kilometers weggetrapt.
|